Θέμα: «Μια καινούρια πατρίδα και μια αγκαλιά»
Ιστορίες φυγής και ξεριζωμού. Ιστορίες αποξένωσης και απομόνωσης. Αιτίες ο πόλεμος, το καθεστώς, η φτώχια, η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
Και γίνεσαι πρόσφυγας, γίνεσαι μετανάστης…
Μια ανοικτή αγκαλιά να τους υποδεχτούμε.
Θεσμοί υποστηρικτικοί.
Δομές που δεν θα μετατρέπονται σε γκέτο.
Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στη ζωή τους.
Καλωσορίσατε. Εδώ θα βρείτε μια καινούρια πατρίδα.
H Σακίρα ζούσε με τον Σιλάν στο σπίτι με τα άλλα παιδιά μετανάστες δίπλα από το σχολείο. Δεν ήξεραν καλά ελληνικά. Ήξεραν όμως να χαμογελούν, να αγκαλιάζουν, να ονειρεύονται, να φοβούνται, να θυμούνται, να παίζουν. Ο Σιλάν φρόντιζε τη Σακίρα. Ήταν η μικρή του αδελφή και η μητέρα, όταν τους έβαζε στη βάρκα, του είπε «Τη Σακίρα και τα μάτια σου. Μέχρι να επιστρέψετε ή να έρθουμε εμείς να σας βρούμε. Εκεί που θα πάτε δεν ξέρω τι θα βρείτε ελπίζω μόνο να μην βρείτε βόμβες. Εδώ, στη δική μας πατρίδα είναι που μαζεύτηκαν όλες οι βόμβες του κόσμου. Είναι τόσο πολλές που παρακαλώ να μην έμεινε ούτε και μία για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Να φύγετε παιδιά μου. Να φύγετε να γλιτώσετε από τις βόμβες»
Έφυγαν. Γλίτωσαν. Έχασαν όμως ρίζες, πατρίδα, γλώσσα, μνήμες. Βρήκαν όνειρα. Όνειρα που έμοιαζαν με χαρταετούς χωρίς σπάγκο να τους κρατά δεμένους με τη γη. Χαρταετούς-όνειρα που πετούσαν και έφευγαν.
Πολύ συχνά σκέφτονταν: Τι είναι Πατρίδα; Είναι όλα όσα μας φτιάχνουμε και όσα αγαπούμε; Αν την χάσεις μπορείς να βρεις μια καινούρια;
Την ήξεραν την απάντηση. Μήνες τώρα. Από εκείνη τη μέρα που τους είπαν πως δεν θα έβλεπαν ξανά τη μητέρα τους. Πως η πατρίδα που είχαν έγινε φωτιά και στάχτη.
Μπορείς να βρεις μια καινούρια πατρίδα. Αν έχεις φίλους αγαπημένους. Αν κάνεις μάθημα με δασκάλους που σε μαθαίνουν την καινούρια γλώσσα. Μια γλώσσα στην οποία πρέπει να μάθεις να μιλάς ξανά από την αρχή τη ζωή: Αγαπώ. Φοβάμαι. Πονώ. Ονειρεύομαι. Θέλω.
Αν μπορείς να τρέξεις να παίξεις να γελάσεις να θυμηθείς, να κλάψεις να αγκαλιάσεις και να αγκαλιαστείς. Αν μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια και να μιλήσεις χωρίς λέξεις.
Γιατί πατρίδα είναι ο τόπος της καρδιάς σου. Εκεί που η καρδιά σου χαμογελά. Εκεί που μπορείς να κοιμάσαι κάθε βράδυ με ένα όνειρο από την παλιά σου πατρίδα αγκαλιά. Γιατί η πατρίδα κρύβεται σε κάθε καρδιά που θυμάται.
Νιώθω ευγνωμοσύνη για το αγαπημένο μου δάσος. Για την πατρίδα μου. Τη δική μου πατρίδα. Την πατρίδα της καρδιάς μου.
Κλαίω κάθε βράδυ όταν ακούω και διαβάζω για βάρκες που βουλιάζουν, για βάρκες που καταλήγουν στον πάτο της φουρτουνιασμένης θάλασσας φορτωμένη ζωές και όνειρα. Για βάρκες που υποχρεώνονται να επιστρέψουν σε πατρίδες που καίγονται. Για βάρκες με ασυνόδευτους ανήλικους που καταλήγουν σε κέντρα υποδοχής μεταναστών. Κάθε φορά που ακούω για υπηρεσίες ασύλου….
Κλαίω για την πατρίδα της Σακίρα και του Σιλάν που έγινε φωτιά και στάχτη. Για τον Σιλάν και τη Σακίρα που τους έκλεψαν τη μάνα, τον πατέρα, τις ρίζες, τη γλώσσα.
Αλλά πιο πολύ κλαίω για εκείνους που κλείνουν πόρτες και στήνουν διαχωριστικούς φράκτες για να μην αφήσουν τα χελιδόνια να βρουν καινούριες φωλιές. Για όλους εκείνους που φωνάζουν στους «ξένους» να πάνε πίσω στη δική τους πατρίδα.
Τα δάκρυα να γίνουν ποτάμι και να ταξιδέψουν τη λύπη μας μακριά. Σε όλες τις πατρίδες που χάνονται. Μόνο αν μπορέσουμε να δώσουμε πίσω τις χαμένες πατρίδες θα μπορέσουν τα δάκρυα να στερέψουν.
Να πάρουμε τη φαρέτρα με τα βέλη και να στείλουμε στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα χαμένες πατρίδες: Νανουρίσματα σε γλώσσες που δεν ξέρουμε. Μουσικές σε ρυθμούς πρωτόγνωρους. Εικόνες από δάση περίεργα και θάλασσες αλλιώτικες. Έθιμα που δεν βιώσαμε και συνήθειες άγνωστες. Να τα βάλουμε όλα σε δέματα με κατακόκκινα περιτυλίγματα γεμάτα αγάπη. Να φτάσουν τα δέματα των χαμένων πατρίδων σε πόρτες φτωχικών σπιτιών, σε χώρους φιλοξενίας μεταναστών, σε καταυλισμούς προσφύγων.
Να επιστρέψουν πίσω τα βέλη μας όλα. Να μην χάσουν τον δρόμο τους. Φορτωμένα αγάπη και ελπίδα και όνειρα. Για έναν καλύτερο κόσμο. Για ένα καλύτερο αύριο.
Από πού λείπει η πατρίδα; Από εκεί που δεν υπάρχουν άνθρωποι και κράτη ν΄ ανοίξουν πόρτες και καρδιές και να σε υποδεχτούν!
Υπογραφή
Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων
Υ.Γ.1 : Με την ευχή κανένας φράκτης να μην εμποδίζει την είσοδο και κανένας πόλεμος, καμιά αδικία, καμιά φυσική καταστροφή να μην προκαλεί την έξοδο.
Υ.Γ.2: Με την ευχή οι χαμένες πατρίδες να αντικαθίστανται από νέες πατρίδες.