Τι θα λέγατε αν σας έλεγαν πως ο Παραμυθάς είναι ψεύτης;
Τι θα σκεφτόσασταν αν κάποιος υποστήριζε πως τα παραμύθια δεν λένε την αλήθεια;
Αν σας έλεγαν πως οι ήρωες των παραμυθιών δεν έζησαν τελικά καλά, θα το πιστεύατε;
Θα περνούσε ποτέ από το μυαλό σας πως ο Πρίγκιπας Βάτραχος δεν ήθελε το φιλί της πριγκίπισσας και ήθελε να παραμείνει για πάντα βάτραχος;
Ξέρατε πως το κόκκινο κουβάρι των παραμυθιών βαρέθηκε να είναι κόκκινο και θέλει να γίνει μπλε;
Πως η Κοκκινοσκουφίτσα μισεί το κόκκινο σκουφί της, το είχατε ακούσει;
Φανταστήκατε ποτέ πως το Λιχνάρι του Αλαντίν είναι τρομοκράτης;
Το ξέρατε πως υπάρχουν μπλε φεγγάρια;
Αν όλα τα πιο πάνω σας φαίνονται αρκούντως περίεργα, τότε δεν έχετε παρά να προσδεθείτε για να ταξιδέψετε με το μαγικό χαλί στη χώρα των παραμυθιών που λένε μόνο την αλήθεια. Καλό ταξίδι! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Κόκκινη Κλωστή δεμένη
Στην ανέμη τυλιγμένη
Δως της πάτσο, κλώτσο να γυρίσει
Παραμύθι να αρχινίσει
Ναι! Μια φορά και έναν καιρό…
Ένα κουβάρι κόκκινη κλωστή.
Δραπέτευσε από τις σελίδες ενός παραμυθιού.
Δεν ήταν ένα συνηθισμένο κουβάρι κόκκινη κλωστή. Get more information about book of ra online spielen. Από μικρό ένιωθε διαφορετικό. Αλλιώτικο από τα υπόλοιπα κόκκινα κουβάρια.
Δεν του άρεσαν τα παραμύθια με νεράιδες και ιππότες.
Βαριόταν αφάνταστα τις νεραϊδούλες που ολοένα έκαναν μάγια για μικρά και ανόητα πράγματα….Nα αλλάξει δήθεν η σταχτοπούτα φορεσιά ή να τρυπηθεί η ωραία κοιμωμένη με το μαγικό αδράχτι και να κοιμηθεί βαθιά….
Όσο για τους ιππότες δεν τους πήγαινε με τίποτα. Τους ένοιαζε μόνο να έχουν καλογυαλισμένη πανοπλία και δυνατό άλογο. Έναν μόνο ιππότη συμπαθούσε ιδιαίτερα, κάποιον Δον Κιχώτη που τα έβαζε με ανεμόμυλους.
Έβρισκε τα τρία γουρουνάκια ιδιαίτερα πληκτικά, καθώς δεν είχε ιδέα από αρχιτεκτονική.
Με τον κακό λύκο τα είχε τσουγκρίσει από καιρό, γιατί το είχε κλέψει σε μια παρτίδα σκάκι. Έβρισκε πως η κοκκινοσκουφίτσα νοιαζόταν μόνο για την εμφάνισή της. Λάτρευε το κόκκινό της σκουφάκι και τα κόκκινα γυαλιστερά μποτάκια της, και δεκάρα δεν έδινε για τα καμένα δάση που είχαν γεμίσει με σκουπίδια.
Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, το κουβάρι μας μίσησε το κόκκινό του χρώμα και αποφάσισε να το αλλάξει. Αποφάσισε πως ήθελε να είναι μπλε.
Δεν ήταν εύκολο. Δοκίμασε τα πάντα.
Γλίστρησε σε ένα παραμύθι για τη γαλάζια θάλασσα, μα πάνω που άρχισε να παίρνει ένα υπέροχο γαλάζιο χρώμα ξαφνικά μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα τού μαύρισε την ψυχή.
Δοκίμασε ένα παραμύθι για τον μπλε απέραντο ουρανό. Γλίστρησε σε υπέροχα απαλά σύννεφα, έκανε τσουλήθρα σε ουράνια τόξα, ταξίδεψε στα φτερά ενός βασιλικού αετού.. και άρχισε να αποκτά ένα λαμπερό μπλε χρώμα, μα άξαφνα άρχισε να βρέχει και η βροχή ήταν όξινη και το χρώμα του ξεθώριασε.
Μπήκε μετά σε μια ιστορία για το γαλανό βλέμμα ενός παιδιού. Ενός παιδιού που ονειρευόταν τη ζωή. Βυθίστηκε βαθιά στη ματιά του και ένιωσε μια γαλανή ευτυχία να κατακλύζει κάθε ίνα του σώματός του. Και τότε, απροσδόκητα, ένιωσε να μουσκεύει και να μαυρίζει.
Κοίταξε μέσα από το γαλανό βλέμμα του παιδιού και αντίκρισε:
Τον πόλεμο. Το θάνατο. Την καταστροφή. Έφυγε λυπημένο μακριά. Περπάτησε τη γη απ΄ άκρη σ΄ άκρη. Μέρες και νύχτες.
Μήνες και Χρόνια. Πήρε να ξεθωριάζει και να φθείρεται. Δε βρήκε όμως το μπλε που αναζητούσε. Μέχρι που ξάπλωσε στο νοτισμένο χορτάρι και αντίκρισε κατάματα το φεγγάρι. Του φάνηκε πως του έκλεινε παιχνιδιάρικα το μάτι. Ήταν ένα αλλιώτικο φεγγάρι. Ένα μπλε φεγγάρι. Το δεύτερο φεγγάρι στον φεγγαρόκυκλο δεν μπορεί παρά να είναι μπλε.
Και κάθε φορά που ένα μπλε φεγγάρι ανατέλλει, τα μάτια των παιδιών γεμίζουνε γαλάζιο φως και τα κόκκινα αλλιώτικα κουβάρια γίνονται γαλανά…
Ξεκίνησε το κουβάρι μας την άνοδο προς τον ουρανό, μέχρι που συνάντησε το μπλε φεγγάρι. Ένιωσε το γαλανό του φως να το γεμίζει και χόρεψε ολονυχτίς μαζί του.
Με το πρώτο φως του ήλιου εξαφανίστηκαν μαζί. Το κουβάρι μας είχε βρει το μπλε του παραμύθι.
Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μέχρι που ανέτειλε το επόμενο μπλε φεγγάρι
Και άρχισε το γαλάζιο μας κουβάρι να ξετυλίγει το δικό του Παραμύθι. Ένα Παραμύθι στο οποίο τα Παραμύθια λένε Μόνο την Αλήθεια…
Μπλε Κλωστή Δεμένη, Στο φεγγάρι τυλιγμένη, Δως της πάτσο, κλώτσο να γυρίσει, Παραμύθι να αρχινίσει!