Προς διαχρονικά προβληματισμένους, εκατοστής εικοστής επιστολής, το ανάγνωσμα…

Θέμα: «Η αντιστροφή μέτρηση έχει αρχίσει!»

Πολλές οι αντίστροφες μετρήσεις. Άλλες για καλό- ή έτσι νομίζουμε- άλλες για κακό. Ας ελπίσουμε πως η δική μας αντίστροφη μέτρηση θα είναι για καλό (και να μην είναι το καλό μονάχα στο μυαλό μας).

Δεν αναφερόμαστε σε κάτι σούπερ ντούπερ ουάο. Καμία εκτόξευση πυραύλου όχι. Δεν μιλούμε για κάποια ανακάλυψη που θα πάρει τον κόσμο μπροστά. Ούτε και κάποιος σπουδαίος διαγωνισμός με απονομές βραβειών. Έχει όμως ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για της εκλογές. Είμαστε μόνο 7 μέρες πριν τις εκλογές της 30ης Μαΐου. Για ακόμη μια φορά ο λαός στις κάλπες. Με ένα ποσοστό απόχης που αναμένεται να φτάσει το 30%. 1 στους 3 αποποιείται το δικαίωμά του να επιλέξει ιδεολογικό χώρο, πολιτικές θέσεις, άτομα με ήθος και ικανότητες που να τον εκπροσωπούν. Τη δύναμή του την πετά στον κάλαθο των αχρήστων; Ναι. Μήπως γιατί δεν πιστεύει στη δημοκρατία; Δικαίως; Δικαιότατα! Έχει χάσει την πίστη του στους θεσμούς και στους εκπροσώπους τους. Δηλώνει πως η σήψη και η διαφθορά είναι παντού. Είναι; Έχει όντως απλώσει τα πλοκάμια της σχεδόν παντού. Ακριβώς όπως η πανδημία. Μόνο που το εμβόλιο δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει. Μάλλον δεν πολυβολεύει κανένα ένα τέτοιο εμβόλιο. Χαλά βλέπετε και την πιάτσα και τις μίζες και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος την ίδια ώρα που μειώνει τα υπερκέρδη… ενώ και αυτό πρέπει να το ομολογήσουμε,  οι παρενέργειές του, αποδεδειγμένα και πέραν πάσης αμφιβολίας,  προκαλούν θρομβώσεις, σοβαρής μάλιστα μορφής, στα όσα τεκταίνονται χωρίς εμάς για εμάς. Υπάρχουν όμως ακόμη επιλογές (πιστεύω). Επιλογές χώρων και ανθρώπων που μπορεί και να προσφέρουν κάποια ελπίδα, πως ίσως, μια μέρα, αλλάξει κάτι.

Θέλει  όμως αρετή και τόλμη η δημοκρατία (όπως ακριβώς και η ελευθερία).

Την αρετή πρέπει να την ξαναμάθουμε από την αρχή. Γιατί μόνο η αρετή θα μας σώσει. Μόνο όταν η πολιτική θα πάψει να διαδραματίζεται πίσω από κλειστές πόρτες και όταν τα παιχνίδια τα μικροπολιτικά και οι τακτικισμοί (βλ. το σύνολο των ενεργειών και των πολιτικών συμπεριφορών που βασίζονται στην τακτική και τους τακτικούς ελιγμούς για την επίτευξη κάποιων επιμέρους στόχων/ η κοντόφθαλμη πολιτική χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση και χωρίς στρατηγική) δεν θα αποτελούν τον κανόνα αλλά την εξαίρεση. Όλοι μας, ανεξαιρέτως όμως,  πρέπει να μάθουμε τη συλλαβίζουμε τη λέξη από την αρχή. Α-ρ-ε-τ-ή. Και όσοι διεκδικούν ψήφο και όσοι ψηφίζουν.

Την τόλμη δε, ναι αναφέρομαι στην τόλμη της εξόδου από τον χώρο της ιδιώτευσης, προς τον χώρο της συμμετοχής, προς τη δημόσια σφαίρα, πρέπει να την κτίσουμε με μικρά και προσεκτικά βήματα. Ο φόβος της συμμετοχής και της ανάληψης ευθύνης για θέσεις και απόψεις είναι μεγάλος. Η ασφάλεια του ιδιωτικού χώρου, του χώρου του καναπέ και της οθόνης,  όπου παθητικά καταναλώνεις ό,τι εύκολο και εύπεπτο σου σερβίρεται, με μηδενικές θερμίδες κριτικής σκέψης και ενεργού πολιτότητας,  είναι ένας τεράστιος πειρασμός. Το  «κάτσε στα αυγά σου», δεν είναι τυχαία που ειπώθηκε. Και ναι εκείνοι που «κάθονται» στα «αυγά» τους, στις πλείστες των περιπτώσεων, είναι «κότες» που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διαφύλαξη των δικών τους «αυγών»

Αρκετά με την φλυαρία. Φυτεύεται ο σπόρος μιας αλληλουχίας σκέψεων και από εκεί και πέρα αν θέλει κάποιος και τον ποτίζει και τον σκαλίζει, μπορεί και να φυτρώσει τελικά ο σπόρος της αλλαγής.

Ας πάμε στην αντίστροφη μέτρηση της διεκδίκησης και της Α-ρ-ε-τ-ή-ς και της ΤΟΛΜΗΣ…

7… Κλείνω την τηλεόραση/ αποσυνδέομαι από τα ΜΚΔ/ βάζω τις κάρτες όλων των υποψηφίων στο συρτάρι/ κλείνω τα μάτια στις γιγαντοαφίσες.

6… Διαβάζω ένα καλό βιβλίο τα βράδια πριν κοιμηθώ και αγνοώ κοκορομαχίες χωρίς πολιτικό πολιτισμό.

5… Ξεκινώ περπάτημα στη φύση και ανοίγω τα μάτια μου. Για να μάθω να βλέπω γύρω μου.

4…  Στον οφθαλμίατρο που επισκέπτομαι απαιτώ να μου παραδοθούν πάραυτα οι νέοι φακοί της κριτικής σκέψης και η απάντηση που εισπράττω είναι να βγάλω απλώς τα γυαλιά που φορώ και να δω με άλλα μάτια τη ζωή και τους ανθρώπους.

3… Μετακινούμε από τη ζώνη ασφάλειάς μου γιατί δεν τα βλέπω όλα από εκεί που τα κοιτώ.

2… Αποφασίζω ξανά τις προτεραιότητες μου. Όχι ως άτομο αλλά ως πολίτης μιας κοινωνίας, μιας χώρας, μιας ομάδας, το μέλλον της οποίας με αφορά. Ναι αναφέρομαι στο ΕΜΕΙΣ.

1… Κάνω εκ νέου ιεράρχηση των αξιών που θα βρω στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς μου.

0!…  Σηκώνομαι από  τον καναπέ, φορώ την αρετή μου, παίρνω την τόλμη μου παραμάσχαλα,  και πορεύομαι στο εκλογικό μου κέντρο, για να διεκδικήσω το δικαίωμά μου στη δημοκρατία. Είναι η δική μου ώρα. Δεν την χαρίζω σε κανένα

Υπογραφή

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: # Φύτεψε τον σπόρο της αλλαγής. Ψήφισε για να αλλάξει κάτι.