Δεν ξέρω αν σας αρέσουν τα ανέκδοτα αλλά εγώ τα λατρεύω γιατί πάντα πίσω από τις λέξεις, πίσω από το γέλιο κρύβουν αλήθειες πικρές που τις μεταβολίζεις ευκολότερα.
Ήταν λέει Μεγάλη Τετάρτη βράδυ. Ένα μυστικό δείπνο θα λάμβανε χώρα αφού ο Χριστός και οι μαθητές του ήταν ήδη καταζητούμενοι. Πάνω στο καλύτερο. Εκεί που είχαν μπει στο κυρίως πιάτο και η κουβέντα είχε ανάψει, με παραβολές, συμβουλές, προσευχές και τα διάφορα, ξαφνικά ο Χριστός λέει: «Απόψε κάποιος από εσάς θα με προδώσει». Εννοείται πως έγινε τέτοια σιωπή που κοβόταν με το μαχαίρι. Σοκ και ντροπή επικράτησε ανάμεσα στους μαθητές οι οποίοι ξεκίνησαν ο ένας μετά τον άλλο να αναρωτιούνται φωνακτά:
Αντρέας: «Εγώ Χριστέ μου;»
Χριστός: «Όχι Αντρέα»
Ιωάννης: «Εγώ Χριστέ μου;»
Χριστός: «Όχι Ιωάννη»
Σίμων: «Εγώ Χριστέ μου;»
Χριστός: «Όχι Σίμωνα»
Ιάκωβος: «Εγώ Χριστέ μου;»
Χριστός: «Όχι Ιάκωβε»
Και ο ένας μετά τον άλλο ρώτησαν όλοι μέχρι που ήρθε και η σειρά του Ιούδα.
Ιούδας: «Εγώ Χριστέ μου;»
Χριστός: «Εγώ Χριστέ μου ε! Εγώ Χριστέ μου!»
Δεν ξέρω αν γελάσατε, εξάλλου δεν ήταν αυτοσκοπός. Απλώς αναζητούσα μια διαφορετική εισαγωγή στη σημερινή μου επιστολή. Ήταν τελικά μυστικό; Ήταν τελικά δείπνο; Ποιος Ιούδας το πρόδωσε Ή ποιος πρόδωσε ποιον; Ή μήπως ήταν απλώς fake news;
Ξεκινώντας να απαντώ τις ερωτήσεις ανάποδα, σίγουρα δεν ήταν fake news γιατί εκ των υστέρων κανείς δεν το αρνήθηκε. Αν δεν γινόταν γνωστό θα ήταν καλύτερα, αλλά και εμείς τώρα αντιδρούμε υπερβολικά. Ένα δείπνο μετά συζύγων, άρα το στερεότυπο λέει ό,τι τα ευαίσθητα γυναικεία αυτιά δεν θα άντεχαν σκληρές πολιτικές συζητήσεις, άρα δεν έγινε και κάτι άξιο τόσου λόγου και τόσου ντόρου. Απλούστατα μεταξύ τυρού και αχλαδιού συζήτησαν και μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στη λύση του Κυπριακού. Δεν το βρίσκω καθόλου κακό αυτό. Το ζήτημα είναι πόσο Ιούδα περιέχει αυτή η άλλη προσέγγιση… Εξάλλου η μέχρι τώρα προσέγγιση φανερά μας τελείωσε, με το γεωτρύπανο να μας τρυπά όνειρα, ελπίδες, συμφωνίες, διπλωματικούς ελιγμούς, το αίσθημα του δικαίου, την πίστη στους θεσμούς της Ε.Ε. Να κάνει κουρέλια συνθήματα με τα οποία μεγαλώσαμε (Τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια) και στίχους τους οποίους αγαπήσαμε (Αν είναι αυτοί 30 θα γίνουμε 40….ο λα λα λαΛευτεριά).
Δεν ξέρω ποιος Ιούδας το πρόδωσε ή ποιος πρόδωσε ποιον. Το σίγουρο είναι πως δεν είναι άνευ σημασίας, όσο και αν το θέλουν να πέσει στα μαλακά. Ναι, τι δουλειά του έκανε ο Οζερσάι. Και εγώ στη θέση του ακριβώς αυτό θα έκανα και μάλιστα θα το θεωρούσα μεγάλη επιτυχία. Ο ΠτΔ, στην προσπάθειά του να κάνει και εκείνος τη δουλειά του την πάτησε την μπανανόφλουδα και την πάτησε για τα καλά. Μπορούσες Πρόεδρέ μου να με στείλεις εμένα ή χίλιους άλλους που θα έκαναν και τούμπες για να συμφάγουν με τον Οζερσάι- φαντάζομαι πως και το φαγητό θα ήταν εξαίρετο!-Είσαι όμως ΠτΔ και δεν πρέπει να το ξεχνάς, όσο απλός και καταδεκτικός και αν είσαι. Δεν ήταν δική σου δουλειά. Τόσο απλά. Εγώ προσωπικά θα μπορούσα να σε βγάλω από το αδιέξοδο. Θα κυνηγούσα και ένα ελάφι, ακόμη και αν ήταν το τελευταίο που απέμεινε στο καμένο μου δάσος και θα σου το έκανα τόσο μούρλια που ο Οζερσάι θα έγλειφε τα δάκτυλά του και μπορεί και να τον πείθαμε και για την ορθότητα των θέσεών μας και να έπαιρνε και το γεωτρύπανό του και να πήγαινε να τρυπήσει άλλες στεριές και άλλες θάλασσες πλατιές.
Σίγουρα ήταν δείπνο, αλλά δεν μάθαμε (εγώ τουλάχιστον) τι ακριβώς έφαγαν. Σίγουρα ήταν και μυστικό και ας το έμαθε όλη η Κύπρος και η ελεύθερη και η κατεχόμενη και η Τουρκία (αυτή νομίζω το ήξερε από πριν) και η Ευρώπη όλη.
Τέτοια μυστικά καλύτερα να τα απλώνουμε στον ήλιο και στον άνεμο εκ των προτέρων. Για να σταματήσουν να μας «βαραίνουν». Ή έστω να τα μοιραζόμαστε με ανθρώπους που αγαπούμε και εμπιστευόμαστε. Φυσικά ζούμε στην εποχή που τέτοιους τους γυρεύουμε με το φανάρι όπως τον Διογένη.
Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων
Υ.Γ. Συμπέρασμα: Τα μυστικά δείπνα συνδέθηκαν με την προδοσία και πάντα σε ένα μυστικό δείπνο καιροφυλακτεί ένας Ιούδας. Και εκείνος με καλή πρόθεση το έκανε και πρόδωσε. Ήθελα να οδηγήσει στη μεγάλη επανάσταση. Αποτέλεσμα; Μια Σταύρωση. Φυσικά κάποιος θα μπορούσε να προσθέσει και μια Ανάσταση. Τεράστιο το ρίσκο. Βλέπετε μας λείπει ο Θεάνθρωπος. Το συμπέρασμα δικό σας.