Προς διαχρονικά προβληματισμένους, εκατοστής τριακοστή δεύτερης επιστολής, το ανάγνωσμα…

Θέμα: «Ο φόβος έχει σχήμα και όνομα»

Και ακριβώς επειδή έχει σχήμα και όνομα, οι  χιλιάδες Αφγανοί και οι Αφγανές, μετά την πτώση της Καμπούλ, μετά την επανα-επικράτηση των Ισλαμιστών μαχητών Ταλιμπάν 20 χρόνια μετά, εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για να σώσουν τη ζωή τους, για να διασφαλίσουν τα βασικά ανθρώπινα τους δικαιώματα, για να διαφυλάξουν την ταυτότητά τους. Εγκαταλείπουν ή επιχειρούν να εγκαταλείψουν μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, με ένα τεράστιο ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο. Έναν πλούτο που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ακριβώς έκαναν εδώ και 20 χρόνια; Γιατί άφησαν θαμμένο τον θησαυρό του 1 τρις από σίδηρο, χαλκό και λίθιο; Γιατί δεν μεταμόρφωσαν οικονομικά τη χώρα; Τον τρόπο τον ήξεραν πάρα πολύ καλά. Γιατί έθαψαν τις οικονομικές προοπτικές της χώρας και άφησαν το 1/3 του πληθυσμού να παλεύει να επιβιώσει κάτω από τα όρια της φτώχιας; Γιατί άφησαν την “κατάρα των πόρων” να καταστρέφει κατά συρροή, ξανά και ξανά, του ντόπιους και την οικονομία της χώρας; Γιατί άφησαν ανεκμετάλλευτους τους φυσικούς πόρους και κανένα όφελος δεν απέδωσαν στους κατοίκους;  Γιατί επιτράπηκε να απορροφάται τόσο μεγάλο μέρος των εσόδων από τη «διαφθορά», τους Ταλιμπάν, τους πολέμαρχους, τους όποιους «δράκους»;

Και να ζούμε σκηνές απόλυτης παραφροσύνης στις οποίες να λένε,  οι Ταλιμπάν, οι σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης,  του πολιτικό-θρησκευτικού κίνημα που κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001,  και δυστυχώς και από την 15η Αυγούστου του 2021 ξανά, οι υποστηρικτές ενός θεοκρατικού καθεστώτος,  σαφέστατα βάναυσου σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα των γυναικών, πως θα διασφαλίσουν τα δικαιώματα των πολιτών στη βάση του Ισλαμικού νόμου! Ζήτω που καήκαμε!

Γιατί; Μα γιατί οι Ταλιμπάν εφαρμόζουν με τον πιο αυστηρό τρόπο τη Σαρία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν το γνήσιο ισλαμικό κράτος, επιβάλλοντας, τόσο άνδρες, αλλά πολύ αυστηρότερα σε γυναίκες, απαράδεκτους περιορισμούς. Τόσο στην καθημερινότητα όσο  και στην ατομική εξέλιξη. Απαγορεύτηκε στις γυναίκες να σπουδάζουν και να εργάζονται σε οποιονδήποτε παραγωγικό τομέα, εκτός των υπηρεσιών υγείας (μόνο και μόνο για να εξετάζουν γυναίκες ασθενείς). Οι άνδρες υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν ενδυματολογικά σύμφωνα με τις ισλαμικές παραδόσεις. Σε πολιτισμικό επίπεδο απαγορεύτηκε η μουσική, η τηλεόραση και το βίντεο, όπως και ό,τι μη εγκεκριμένο από τους θρησκευτικούς ηγέτες. Ταυτόχρονα απαξιώθηκε η όποια μη ισλαμική κληρονομιά του Αφγανιστάν.

Ας επιστρέψουμε  όμως στο δια ταύτα. Στον φόβο. Στην κρίση πανικού που έχει 2 άκρες αυτή τη στιγμή. Η μια άκρη είναι εκεί στο Αφγανιστάν. Εκεί που πρέπει, όλοι, να ξαναπάρουν τη ζωή τους από την αρχή. Να ξαναμάθουν να ζουν στο παρελθόν. 20 χρόνια πίσω. Να ξεμάθουν την ελευθερία και να ξαναμάθουν τον φόβο. Γυναίκες και παιδιά πίσω από κλειστές πόρτες, με σώματα φυλακισμένα σε μπούρκες – οι γηραιότερες θα τις ανασύρουν από το χρονοντούλαπο και τη ναφθαλίνη και οι νεότερες θα πρέπει να τις προμηθευτούν σε εξωφρενικές τιμές αφού η ζήτηση είναι τεράστια.  Να «τρώνε» ξύλο και να μην έχουν πρόσβαση στην παιδεία και στην υγεία, απλώς και μόνο γιατί είναι γυναίκες. Να κινδυνεύουν να δολοφονηθούν, να κακοποιηθούν, να εξαφανιστούν,  αν, λέμε τώρα,  ανήκουν στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. ΝΤΡΟΠΗ… Ντροπή μας που επιτρέψαμε να αναβιώσει.

Δραπετεύουν για να γλιτώσουν. Ιστορίες τρόμου πρωτόγνωρες για όσους είναι κάτω των 30 και δεν ξέρουν παρά μέσα από καταγραφές σε βιβλία και διηγήσεις το τι σημαίνει να χάνεις τον εαυτό σου- συχνά και τη ζωή σου- στη βάση του φύλου σου ή και της σεξουαλικής σου ταυτότητας. Ή θα διαφύγουν εγκαταλείποντας τη χώρα τους, τις ρίζες τους,  ή θα χάσουν την ταυτότητα των τελευταίων 20 χρόνων και όλα όσα έχουν καταφέρει να κατακτήσουν- όσοι τα κατάφεραν- μην ξεχνούμε το τεράστιο μέρος του πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας-…

Η άλλη άκρη της κλωστής του τρόμου είναι κατά δύσης μεριά, η οποία και θα πάρει ό,τι της «αξίζει»… μια πιθανή αναβίωση της τρομοκρατίας (όχι πως την στερηθήκαμε ποτέ) και ένα τσουνάμι μεταναστών. Για να δούμε πώς και αν θα ανοίξουμε την αγκαλιά μας ή και αν θα τη κλείσουμε,  χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία των μεταναστών-τρομοκρατών: των Ταλιμπάν που κάτω από την μπούρκα του μετανάστη θα διεισδύσουν στις καλά τακτοποιημένες «δυτικές» ζωές μας…

Υπογραφή

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. 1 :  Στην πρώτη συνέντευξη τύπου των Ταλιμπάν μετά την κατάληψη της Καμπούλ, ο εκπρόσωπος τους Ζαμπιχουλάχ Μουτζαχίντ, ξεκίνησε με απαγγελία από το Κοράνι. Λίγα λεπτά αργότερα, επιχειρούσε να καθησυχάσει τον πλανήτη, λέγοντας πως οι Ταλιμπάν σκοπεύουν να σεβαστούν τα δικαιώματα των γυναικών «στο πλαίσιο του ισλαμικού νόμου», της Σαρία.

Υ.Γ.2:  Η κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης Μαλάλα Γιουσαφζάι, η οποία είχε πυροβοληθεί σε ηλικία 15 ετών από Ταλιμπάν, προειδοποίησε μιλώντας στο BBC, πως η ερμηνεία της Σαρία από τους Ταλιμπάν θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική για τις γυναίκες και τα κορίτσια στο Αφγανιστάν.

Υ.Γ.3:  Στο εξής, η Δύση (εμείς δηλαδή) οφείλει να λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει τη σταθερότητα και την ελευθερία στο Αφγανιστάν, και να αντιμετωπίσει τη πτώση της Καμπούλ και τις συνέπειες της: το μεταναστευτικό και την ισορροπία δυνάμεων, στη Μέση Ανατολή. 

Υ.Γ. 4: Μήπως η Δύση σχετίζεται, λέμε τώρα, και με τη δύση του πολιτισμού; Με την εκμηδένιση του ατόμου και την καταστολή της αλήθειας;