Άλλο ένα στερεότυπο πάει να καταρρεύσει. Γυναίκα, και δει νέα και ωραία, στο δεύτερο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας! Ουάο! Θα έπρεπε όλες οι γυναικείες οργανώσεις να πανηγυρίζουν και να το χαιρετίζουν ουσιαστικά και με περηφάνια. Άλλο ένα αντρικό μονοπώλιο αποτελεί παρελθόν, από ένα άτομο μάλιστα που φαίνεται να χαίρει της συμπάθειας και της εκτίμησης όσων την έχουν γνωρίσει. Και εγώ προσωπικά ως Ρομπέν, δηλώνω πως ένα τυχαίο και σύντομο συναπάντημά μου μαζί της μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Μέχρι εδώ όλα καλά.
Εκείνο που με έχει προβληματίσει τα μάλα είναι οι τακτικισμοί οι οποίοι έλαβαν χώραν για ακόμη μια φορά, η απίστευτη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται μια διαδικασία σημαντική για τη Δημοκρατία και το παράλογο του τρόπου με τον οποίο ψηφίζουν τα μέλη του κοινοβουλίου, τα οποία δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για να κρύβονται
πραγματικές προθέσεις, ουσιαστικές πολιτικές τοποθετήσεις και δηλώσεις για τις προθέσεις του πως θα κινηθούν τα πολιτικά κόμματα κατά τη νέα πενταετία στη βουλή.
Μα να ψηφίζουν σε κάθε γύρο όσους θέλουν; Χωρίς να φαίνεται η ξεκάθαρη πρόθεση και βούληση; Μα να μην μπορούν τα συλλογικά όργανα των κομμάτων να αποφασίσουν σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν πολιτικά γιατί δεν μπορούν να προβλέψουν ποια τακτική θα ακολουθήσει κάποιο άλλο «αντίπαλο» πολιτικό κίνημα; Να μην είναι ξεκάθαρο πως εκείνην/ εκείνον που ψηφίζω είναι εκείνον/εκείνη με τον οποίο πρωτίστως συμφωνώ
πολιτικά και σε ένα δεύτερο επίπεδο κρίνω πως έχει και τις ικανότητες και το ήθος να υπηρετήσει με εργατικότητα και αφοσίωση το σώμα και την πατρίδα; Πραγματικά είναι να απορεί κανείς πόσες τακτικές, πόσες προσωπικές ατζέντες, πόσα παιχνίδια παίχτηκαν, όχι για να καθορίσουν το ποιος θα βγει, αλλά κυρίως το ποιος δεν θα βγει; Και μετά;
Πραγματικά απορούμε γιατί οι πολίτες αποστρέφονται την πολιτική και γυρίζουν την πλάτη στα όσα τεκταίνονται για το μέλλον τους; Με ενοχλεί που η νέα μας πρόεδρος της Βουλής δεν έχει εκλεγεί γιατί κρίθηκε πως είναι η αξιότερη- προσωπικά πιστεύω πως θα αποδειχτεί πανάξια – αλλά γιατί ήταν μια υποψηφιότητα η οποία το κυβερνών κόμμα έκρινε πως ακριβώς επειδή δεν ήταν ακραία και ήταν και γυναίκα, πληρούσε όρους συναίνεσης και συνέργειας για να μην εκλεγεί ο/η υποψήφια των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Με ενοχλεί το γεγονός πως επειδή έπρεπε να κρύψουν κάποιοι ποια είναι η πραγματική και εξ΄αρχής επιλογή συμπόρευσης κατά την πενταετία, κατέβασαν ως υποψήφιο τον δικό τους πρόεδρο για να τον αποσύρουν εύκολα και γρήγορα στην πορεία κάνοντας παιχνίδι.
Με ενοχλεί το ό,τι τα κόμματα της αντιπολίτευσης κρυμμένα πίσω από το δάκτυλό τους και τα διάφορα ζητήματα των προεδρικών, άφησαν το ποιος από τους τέσσερις θα εκλεγεί, να υποβοηθήσει το παιχνίδι του άλλου στρατοπέδου.
Με ενοχλεί το ότι μπήκε πρόταση για εκ περιτροπής προεδρίας των 2 μεγάλων κομμάτων, δήθεν για μεγαλύτερη συναίνεση και συνέργεια, με την οποία πρόταση διαφωνώ για λόγους αρχής, να θολώσει και άλλο τα νερά, αφού κάποιοι εκ των τεσσάρων υποψηφίων του αντιπολιτευόμενου στρατοπέδου ήταν κόκκινο πανί για το στρατόπεδο της συμπολίτευσης. Δεν θα το σχολιάσω καν.
Σας θυμίζουν όλα αυτά παιχνίδια διαλείμματος ανώριμων παιδιών; Αν ναι, σας ενημερώνω πως ούτε παιχνίδια είναι, ούτε διάλειμμα έχουμε, απλώς μάλλον τελικά η πολιτική μας ανωριμότητα και το πολιτικό μας επίπεδο έφτασε τα πατώματα.
Πραγματικά, αυτά είναι που λέγονταν, από όλους όμως, προεκλογικά; Είναι τελικά η πολιτική τακτικισμός και παιχνίδι; Όλα κρίνονται τελικά από κινήσεις υπόγειες και κρυφές;
Αποφασίζεται το μέλλον αυτού του τόπου στη βάση προσωπικών συμφερόντων,, συμπαθειών και αντιπαθειών; Ή από απόψεις, δράσεις και τοποθετήσεις επί της ουσίας των ζητημάτων που απασχολούν τον τόπο και μέσα από τις οποίες διαφαίνεται το πολιτικό μας στίγμα και η κατεύθυνση που μας καθορίζει ιδεολογικά; Μήπως τελικά πρέπει να αποδεχτούμε πως είναι όλα περιστασιακές συμμαχίες;
Αγαπητή νέα πρόεδρε της βουλής των αντιπροσώπων, εναποθέτω στα χέρια σου, την ελπίδα να αποδείξεις πως ως νέα γυναίκα, και ξέρεις και μπορείς διαφορετικά.
Υπογραφή
Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων»
Υ.Γ.: «Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα» (Ο.Ελύτης) Τι θα λέγατε αν δοκιμάζαμε όλοι μαζί να φτιάξουμε επιτέλους αλήθειες; Θα το αντέξουμε;