Προβληματίστηκα πολύ αναφορικά με το θέμα της σημερινής, δωδέκατής μου επιστολής. Είμαι που είμαι αναποφάσιστος, και δεν αναφέρομαι στις ευρωεκλογές, εκεί ξέρω πολύ καλά τι θα ψηφίσω, γιατί θέλω επιτέλους να κάνω κάτι, για να συμβάλω στην κατεύθυνση της Ευρώπης των λαών και όχι των τραπεζών-  αυτό φυσικά είναι το θέμα μιας άλλης επιστολής- αλλά δεν αποφάσιζα τι να πρωτογράψω αφού τα θέματα ξεμυτίζουν όπως τα μανιτάρια ή τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή: 

Το ψήφισμα της βουλής για παραίτηση ή παύση του Υπουργού οικονομικών- όποιο είναι πιο βολικό- δεν έχουμε θέμα σοβαρό, αλλά το απορρίπτω, γιατί κατά βάση, χορτάσαμε από ψηφίσματα.

Η αυτοδιάλυση της Βουλής και οι πρόωρες Βουλευτικές! Αυτό ναι! Καταπληκτικό, φανταστικό  θα έλεγα πυροτέχνημα. Θα σβήσει όμως γρήγορα. Άστο και βλέπουμε.

Η Λουτ και η πρωτοβουλία της, η οποία είναι διαδικαστική (δεν το πολυκατάλαβα), αλλά παλεύει να δημιουργήσει δεδομένα. Απορρίπτεται γιατί είναι θέμα ωρών και μέχρι αύριο μπορεί και να έχει  παλιώσει

Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και η ΔΔΟ. Ενδιαφέρον γιατί θα πρέπει κάποια στιγμή ο ΠτΔ να διευκρινήσει αν αναφέρεται σε Βασιλευόμενη (Γαλαζοαίματοι πολλοί στο νησί μας παλαιόθεν) ή Προεδρευόμενη (οι Πρόεδροι ακόμη περισσότεροι- Πολύ περισσότερο τώρα που θα είναι και εκ περιτροπής. Ίσως μια Εκ Περιτροπής Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με Πολιτική Ισότητα ( η οποία φυσικά θα επεξηγείται σε πολυσέλιδο έγγραφο) και Μερικές Εγγυήσεις (Μία στα Τρία είναι καλή εγγύηση;), στα πλαίσια πάντα της ΔΔΟ. Λέτε να είναι αυτά τα δεδομένα που προσπαθεί να δημιουργήσει η Λουτ; Με τέτοια δεδομένα μπαίνω σαφέστατα και εγώ στο διάλογο! Το βρίσκω εμφυέστατο και μπράβο της, αν το σκέφτηκε, γιατί σίγουρα δίνει τροφή για πολλή σκέψη. Αν πάλι δεν το σκέφτηκε, της το δανείζουμε! Χωρίς τόκο. Δικό της!

Το ΓΕΣΥ, που θες και εσύ αλλά δεν κάνεις και τίποτα για να το διεκδικήσεις – και σίγουρα όλοι μαζί του βάζουμε τρικλοποδιές, πολλές, πιο πολλές δεν γίνεται, κάνοντας το χάλια, ακόμη πιο χάλια (αν υπάρχει κάτι τέτοιο).

Το ένα μετά το άλλο έβρισκα πως δεν με κάλυπταν επαρκώς. Δεν είμαι αρθρογράφος εξάλλου. Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων είμαι. Το Θαύμα αναζητώ. Εκείνο το χαμένο. Είπα να χαλαρώσω μπας και μου έρθει καμιά καλύτερη ιδέα και…

Άρχισα να κρυφοκοιτάζω από την κλειδαρότρυπα τις ζωές των άλλων. Είναι το καλύτερό μου!

Ναι το κάνω καθημερινά. Το ομολογώ. Ξέρω πως δεν πρέπει αλλά δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω και βρίσκω δικαιολογίες πως, εγώ, δεν το κάνω όπως τους άλλους. Με άλλα λόγια δεν τρέχουν τα σάλια μου την ώρα που βλέπω από την κλειδαρότρυπα. 

Είμαι σίγουρος, πως και οι πιο πολλοί από εσάς, το εξασκείτε το άθλημα και ας μην το παραδέχεστε. 

Έγινα για ακόμη μια φορά αδιάκριτος. Είδα τι πλήγωσε και πόνεσε άγνωστούς μου, σχεδόν, ανθρώπους.

Σκέφτηκα πόσο πάχυνε ή πόσο αδυνάτισε ο τάδε μακρινός γνωστός μου.

Σχολίασα φωνακτά πόσο της πάει της παιδικής μου φίλης το botox.

Αποφάσισα πως πρέπει να φωτογραφηθώ καλύτερα γιατί είναι πλέον μπανάλ η φωτογραφία που έχω αναρτημένη και δεν με κολακεύει.

Είδα αριθμό like δυσθεώρητο για ανανέωση φωτογραφίας προφίλ, και για να μην χάσω τον μεγάλωσα και εγώ ακόμη λίγο.

Πότε- πότε πετυχαίνω και κάτι πιο ζουμερό, από το πού και με ποιον πίνει ή τρώει ο τάδε ή η τάδε. Εκεί να δεις γλέντια. Μπαίνω και βλέπω σχόλια και κοινοποιήσεις. Και κοιτάζω και προφίλ και κάνω και αιτήματα φιλίας.

Σαν δεν ντρέπομαι; Να κρυφοκοιτάζω; Έλα που δεν κρυφοκοιτάζω, απλώς κοιτάζω από την κλειδαρότρυπα, την ίδια ώρα που κάποιος άλλος με κοιτάζει από τη δική μου κλειδαρότρυπα, την ίδια στιγμή που ένας τρίτος τον κοιτάζει από τη δική του κλειδαρότρυπα… και πάει λέγοντας.

Η κλειδαρότρυπα, την κλειδαρότρυπας, την κλειδαρότρυπα…

Και το ντόμινο που βγάζει τα άπλυτα, ή τα τεχνηέντως πλυμένα, στη φόρα δεν έχει τελειωμό.

Και η κακεντρέχεια. Η ζήλια. Η «καλή κουβέντα», που μπορεί να μην τη λέμε πάντα αλλά σίγουρα την σκεφτόμαστε, και κάποιες φορές την ανακυκλώνουμε κιόλας…

Ντροπή μας! Έχουμε καταντήσει μια κοινωνία που κρυφοκοιτάζει αντί να ζει. Που την κρυφοκοιτάζουν πίσω, αντί να την χαστουκίζουν για να την συνεφέρουν.

Εγώ ντρέπομαι. Εσύ ντρέπεσαι;

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. Θα το παλέψω να την κλείσω τη ριμάδα την κλειδαρότρυπά μου. Δεν είναι εύκολο, αλλά αυτό το Θαύμα δεσμεύομαι να το κάνω.