Η αλήθεια είναι πάντα σχετική; Εξαρτάται από την εποχή; Το κοινωνικό συγκείμενο; Την οπτική σου γωνία; -αφού όντως δεν τα βλέπεις όλα από εκεί που τα κοιτάς;-. Δεν υπάρχουν αλήθειες απόλυτες και αναμφισβήτητες, των οποίων το φως έλαμπε και λάμπει σε όλες τις εποχές; Αλήθειες με Α κεφαλαίο; Αλήθειες που δεν αμαυρώθηκαν στο χρόνο; Αλήθειες επιστημονικά αποδεδειγμένες; Αλήθειες των οποίων το πείραμα απόδειξε την αρχική υπόθεση;
Για μια αλήθεια επέλεξα, όχι τυχαία να μιλήσω στην 102η επιστολή μου. Για μια αλήθεια που μας πληγώνει ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας. Για τη Δημοκρατία.
Για τον Δήμο(λαό) που κυβερνά. Για την άμεση και συμμετοχική Δημοκρατία. Για τη Δημοκρατία των Αρίστων. Για τη Δημοκρατία του Κλεισθένη, της Αρχαίας Αθήνας που εξοστράκιζε τους τύραννους και οδήγησε στη μονοκρατορία της Αθήνας και στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Για τη Δημοκρατία της Γαλλικής Επανάστασης που οδήγησε στην απόλυτη μονοκρατορία του Βοναπάρτη. Για τη Δημοκρατία της Ελληνική Επανάσταση που έκλεισε τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή. Για τη Δημοκρατία της Κύπρου μας σήμερα, στην οποία οι θεσμοί αυτοκαταστρέφονται από καρκινώματα και παρουσιάζονται κατώτεροι των περιστάσεων και της αποστολής τους, με το μέγεθος της διαφθοράς να είναι εκείνο που κάνει τελικά τη διαφορά. Για τη Δημοκρατία της τραμπικής Αμερικής με τους τραμπουκισμούς των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο. Για τη Δημοκρατία στο όνομα της οποίας καταπατούνται οι ελευθερίες του πολίτη, το ήθος, η αξιοκρατία. Για τη Δημοκρατία στην οποία ο Δήμος, ο λαός, η πόλη, ουδεμίαν στην πραγματικότητα εξουσία και συμμετοχή έχουν, ενώ άγονται και φέρονται από τους επιτήδειους που μας χειραγωγούσαν, μας χειραγωγούν και θα μας χειραγωγούν.
Γιατί θέλει και αρετή και τόλμη και συμμετοχή η Δημοκρατία. Γιατί στη Δημοκρατία χρειάζεται να κυβερνούν οι άριστοι, με σεβασμό και ήθος, χωρίς τα βαρίδια που δένει στα πόδια τους η «μάχη» για την εκλογή τους. Γιατί η αριστοτελική Δημοκρατία έχει απόλυτο και βαθύ σεβασμό στους πολίτες της μειοψηφίας. Γιατί η Δημοκρατία έχει όρια τα οποία καθορίζουν οι νόμοι και τα οποία δεν μπορεί να τα υπερβαίνει κανείς αφού η ασυδοσία του ενός περιορίζει την ελευθερία του άλλου.
Γιατί σαφέστατα η δημοκρατία δεν είναι ασυδοσία, και η ελευθερία ουδεμία σχέση δεν έχει με την παρανομία. Σίγουρα η ισονομία δεν είναι αναίδεια και η ευδαιμονία δεν είναι εξουσία(Ισοκράτης). Αντίθετα η Δημοκρατία υπάρχει όσο δεν ανέχεται την ασυδοσία, την παρανομία, την αναίδεια και την κατάχρηση εξουσίας. Η Δημοκρατία χρειάζεται ήθος, μέτρο και σεβασμό. Χρειάζεται πολίτες μυαλωμένους με κριτική σκέψη και επιθυμία συμμετοχής και πολιτικούς με ήθος.
Για αυτή την αλήθεια με Α κεφαλαίο θα ήθελα να μιλήσω λοιπόν. Για τη Δημοκρατία και τους Ναούς της. Δεν είναι οι ναοί της ούτε τα Καπιτώλια, ούτε τα Κοινοβούλια, εγχώρια και ευρωπαϊκά, ούτε οι επιτροπές και οι επίτροποι (με πλήρη σεβασμό τα καταγράφω γιατί αν δεν σεβαστείς τους θεσμούς θα πέσουν να σε πλακώσουν- πόσο δεν αν τα θεμέλια τους είναι σαθρά).
Οι Ναοί της Δημοκρατίας είναι: ο σεβασμός, η αποδοχή, το νοιάξιμο, η αλληλεγγύη, το μοίρασμα, η ελεύθερη άποψη και βούληση. Ναός της δημοκρατίας είναι η ύπαρξη με αξιοπρέπεια και η συνύπαρξη με το διαφορετικό που το θεωρείς πλούτο και κέρδος Ναός της Δημοκρατίας είναι κάθε χώρος που το Εμείς μπαίνει πάνω από το Εγώ. Κάθε αίθουσα διδασκαλίας που καλλιεργεί την κριτική σκέψη. Κάθε εκπαιδευτικός που λειτουργεί απελευθερωτικά και παιδευτικά. Κάθε δημοσιογράφος που συλλογάται ελεύθερα (άρα καλά) και καταγράφει αλήθειες. Κάθε δημόσιος λειτουργός που καθήκοντος υπερβαίνει εαυτόν. Κάθε πολιτικός που διακονεί. Κάθε αστυνομικός που υπηρετεί τον νόμο για να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Κάθε δικαστής αδέκαστος. Κάθε καμένο δάσος που ευελπιστεί να ξαναπρασινίσει. Κάθε χαμένο θαύμα που ξαναζωντανεύει. Δημοκρατία είναι η Ιθάκη κάθε πολίτη που νοιάζεται και συμμετέχει. Κάθε πολίτη που οραματίζεται. Κάθε πολίτη που δημιουργεί, δεν καταστρέφει. Που αρνείται να αποτελέσει μέρος του όχλου. Που δεν γίνεται σταγόνα στο ποτάμι της οργής που ξεχειλίζει. Που στέκει ανάχωμα σε διαδηλώσεις που το μόνο που δηλώνουν είναι το μίσος και την οργή. Διαδηλώσεις που σωπαίνουν γιατί δεν προτείνουν απλώς κτυπούν και καταστρέφουν.
Η ζωή είναι μια αέναη αναμονή. Ζούμε περιμένοντας μια καλύτερη μέρα. Και πάντα το αύριο μπορεί να είναι μια καλύτερη μέρα
Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων
Υ.Γ. 1 : Δεν μπορείς να περιμένεις από τους ανθρώπους που σε κατέστρεψαν να γίνουν οι άνθρωποι που θα σε σώσουν- Αριστοφάνης (Βάτραχοι)
Υ.Γ. 2: Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται: Αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός- Θουκυδίδης