΄Ένα βιβλίο για τις γυναίκες που πάλεψαν για την ισότητα
Τελείωσα με το γράμμα το δικό μου. Το δικό μου Γράμμα από το Μέλλον.
«Αγαπημένε μου Πάρη,
Σου γράφω από το μέλλον, για να σου πω, πόσο περήφανος είμαι για σένα. Ναι, τα κατάφερες τελικά μια χαρά. Κουράστηκες. Διάβασες πολύ. Σπούδασες πολλά χρόνια. Και, ναι, πρέπει να σου το πω. Δεν τα κατάφερες να γίνεις Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Νομίζω πως δεν το ήθελες ποτέ πραγματικά. Αλλά τα κατάφερες ως φίλος, φοιτητής, πολίτης, πατέρας, επαγγελματίας να δώσεις και εσύ ένα μικρό σπρώξιμο στη ρόδα της ιστορίας για να μπει στο μονοπάτι της ισότητας. Πάρε τη σκυτάλη και συνέχισε.
Σε φιλώ γλυκά
Ο Πάρης σου»
«Πάρη, σε ευχαριστούμε που μας έμαθες πως ο αγώνας για ισότητα είναι κοινός. Για Άντρες και Γυναίκες.» είπε η δασκάλα… και ξαναβγήκαμε διάλειμμα.
Δεν καταλαβαίνω, γιατί κάθε φορά που κάτι την αναστατώνει μας βγάζει διάλειμμα, αλλά δεν με χαλά!
Πήρα μαζί μου τη σκυτάλη, που κρυβόταν στο κάτω μέρος του κουτιού της γιαγιάς, και παίξαμε σκυταλοδρομία. Οι ομάδες είχαν και αγόρια και κορίτσια.