Το ότι ο κόσμος αλλάζει είναι τόσο αναπόφευκτο όσο το ότι γυρίζει η Γη. Δεν είναι η αλλαγή που μας τρομάζει αλλά η κατεύθυνση προς στην οποία αλλάζει. Η κατηφόρα που έχουμε πάρει. Ξέρω πως οι κατηφόρες είναι εύκολες και οι λεωφόροι  είναι ανοικτοί και χωρίς όρια ταχύτητας. Η ανηφόρα, το στενό μονοπάτι για την αλλαγή, τη βελτίωση, την πρόοδο, είναι σαφέστατα πιο χρονοβόρα, πιο κουραστικό. Απαιτεί πειθαρχία, ήθος, συντονισμό, αλληλεγγύη. Να τον αλλάξουμε όμως είπαμε τον κόσμο όχι να τον καταστρέψουμε.

Να καταγράψω φωτογραφίζοντας τη στιγμή που γράφω; Προσοχή, η φωτογραφία είναι ακατάλληλη για ανήλικους. Θα τους προστατέψουμε για ακόμη μια φορά για να μην αντιληφθούν τι τους περιμένει. Για να μην συνειδητοποιήσουν τι κόσμο τους παραδίδουμε. Εγώ ντρέπομαι. Εσύ ντρέπεσαι;

Έχουμε και λέμε: 

• Πανδημία. Σίγουρα δεν φταίμε αλλά τα λάθη τα κάνουμε και ατομικά και συλλογικά σωρηδόν.
• Σεξουαλική παρενόχληση. Αδιανόητο και ασυγχώρητο. Φταίμε που δεν βάζουμε τους θύτες στη γωνιά- είναι βλέπετε συνήθως γκλαμουράτοι και δυνατοί και επιφανείς.  Φταίμε ως κοινωνία που δεν εκπαιδευτήκαμε να αντιδρούμε. Φταίμε που δεν θωρακίσαμε με θεσμούς και διαδικασίες τα θύματα. Μα το 2021 να έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα χείμαρρο καταγγελιών και καταδικών; Απαράδεκτο.
• Σεξουαλική κακοποίηση. Δεν έχω λόγια να εκφράσω την ντροπή και το όνειδος για τους ψυχικά ασθενείς που εγκληματικά ασελγούν και κανείς δεν τους σταματά. Δεν είναι ευθύνη του κακοποιημένου, πληγωμένου θύματος να μιλήσει. Είναι ευθύνη όλων μας να έχουμε μάτια και αυτιά ανοικτά να ακούμε τη σιωπηλή κραυγή τους για βοήθεια.
• Διαφθορά. Πόσο βαθιά στο σώμα, στο μυαλό και στη ψυχή μας έχει εισχωρήσει; Πόσο έχει διαβρώσει κάθε κύτταρο της κοινωνίας μας; Φταίνε όσοι την εξουσία κατέχουν; Σαφέστατα. Φταίμε που δεν αντιδρούμε; Σίγουρα. Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά; Ναι! Με μαζικούς εμβολιασμούς. Το εμβόλιο κατά τις διαφθοράς πρέπει να περιέχει μεταλλαγμένο DNA.  Τα χρωμοσώματά μας να αλλάξουν. Τα σκαλοπάτια τους να μπερδευτούν και να αλλάξει η ιεράρχηση των αξιών μας. Να τοποθετηθεί ψηλά το ήθος, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η λογοδοσία, η ευθύνη, η κοινωνική δικαιοσύνη, τα δικαιώματα των λιγότερων προνομιούχων. Στο τελευταίο σκαλοπάτι να μπει το εγώ, το χρήμα, η εξουσία, η δύναμη…
• Διαπλοκή, εγκλήματα, κλοπές, φόνοι, ψέματα,  ανταγωνισμός, αδιαφορία, οχαδερφισμός, αδράνεια, εγωκεντρισμός…

Μπορεί να αλλάξει ο κόσμος με ένα τρόπο που να μην μας τρομάζει; Θέλουμε να αλλάξει ή συνηθίσαμε στις κατηφόρες; Και αλλάζει και θέλουμε. Ακόμη και αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ας σηκώσουμε το βλέμμα από τον βούρκο και τη ψυχή από τα πατώματα. Να ορθώσουμε το ανάστημα. Να ξαναμάθουμε να περπατούμε, όρθιοι και περήφανοι, χωρίς δεκανίκια…

Υπογραφή

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Σε ένα λαϊκό παραμύθι λέει ο σοφός λαός πως ένας βασιλιάς έπεσε από το άλογό του και έσπασε το πόδι. Πήρε μεν χρυσό δεκανίκι για να περπάτα, αλλά ήθελε να είναι πρώτος ανάμεσα σε ίσους. Διέταξε στη χώρα του λοιπόν, όλοι να περπατάνε με δεκανίκια. Η τιμωρία εννοείται πως ήταν θάνατος. Και πέρασαν τα χρόνια και ξέχασαν να περπατάνε χωρίς δεκανίκια με τα χέρια λεύτερα. Και πέθανε ο Βασιλιάς και ένας γέρος ερημίτης (που δεν ερχότανε συχνά στην πολιτεία και δεν είχε ξεμάθει να περπατά χωρίς τα δεκανίκια) δοκίμασε να φωνάξει πως με τον θάνατο του Βασιλιά μπορούν να πετάξουν τα δεκανίκια και να περπατήσουν επιτέλους όρθιοι. Είχαν όμως ξεχάσει να περπατούν. Και έπεσαν και τραυματίστηκαν και πόνεσαν. Πήραν τον γέρο σοφό με τις πέτρες. Μόνο μια ομάδα νεαρών το βράδυ το έσκασε από την πολιτεία και κρυφά ζήτησε από τον ερημίτη να τους πει πως έμαθε να περπατά ξανά. Του ζήτησαν να τους μάθει να περπατούν και να πηδούν και να τρέχουν και να χορεύουν περήφανα και ελεύθερα. «Δεν μπορώ να σας μάθω κάτι που εγώ ποτέ δεν ξέμαθα. Εγώ δεν είχα βαρίδια, παιδιά, οικογένεια, δουλειά. Δεν ξανάμαθα να περπατώ όρθιος γιατί απλούστατα ποτέ δεν ξέμαθα» Επέμεναν. Τους δίδαξε. Τους ξέμαθε όσα ο Βασιλιάς τους είχε μάθει. Με το που επέστρεψαν όρθιοι στην πολιτεία, τους καταδίκασαν σε θάνατο. (Ελεύθερη απόδοση του λαϊκού παραμυθιού από το βιβλίο Δέκα και μια Ιστορίες για καιρούς κρίσης και άλλων δεινών»

Υ.Γ.2:  Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια και η ελπίδα και το ήθος και ο σεβασμός και η δικαιοσύνη και … μαθαίνονται. Δύσκολα, μα μαθαίνονται. Πανεύκολα όμως ξεμαθαίνονται. Ίσως ήρθε η ώρα να τα ξαναμάθουμε.

Υ.Γ.3: Να ανακαλύψουμε λοιπόν ένα σχολείο που να ξεμαθαίνει όσα μας καθορίζουν σήμερα. Να μας μάθει ξανά τα σημαντικά και τα δύσκολα. Να εμπιστευτούμε όσους δεν ξέμαθαν και να τους ζητήσουμε να μας μάθουν. Να τους γυρέψουμε όπως τον Διογένη. Με ένα φανάρι.